Ο ελληνισμός της διασποράς

Είναι πλέον κοινή συνεί­δηση ότι η Ελλάδα για πολλά χρόνια τώρα διέρ­χεται μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση: Αξιών, οικο­νομική και πολίτικη.

Η πολίτικη εξουσία, η μόνη δύ­ναμη που θα μπορούσε να απα­γκιστρώσει το έθνος από τους φαύλους κύκλους της πενίας και της κοινωνικής υποβάθμισής, δεν επιτέλεσε το καθήκον της. Παγιδευμένη στη λογική της κομματικής εσωστρέφειας και α­ποβλέποντας σε ιδιοτελείς σκο­πούς, θέματα υψίστης ε­θνικής προτεραιότητας παρέμειναν στο περιθώ­ριο, ή στο ημίφως της κυ­βερνητικής δραστηριότη­τας.

Όμως, τα εθνικά μας θέ­ματα είναι σοβαρά και με­γάλα και με την πάροδο του χρόνου παίρνουν δια­στάσεις χιονοστιβάδας. Η μισή Κύπρος παραμένει για 23 χρόνια υπό τουρκι­κή κατοχή, ενώ ταυτόχρο­να αναπτύσσονται «μου­σουλμανικά τόξα» που πε­ρισφίγγουν και απειλούν τα βόρεια σύνορά μας. Επιπλέον, τα εξ Ανατολών υποκινούμενα μειονοτικά ζητήματα και η αμφι­σβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, προοιωνίζονται μια μα­κροχρόνια εμπλοκή της χώρας μας σε περιπέτειες.

Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση ε­πιμένει στην ουδέτερη στάση της στα θέματα της αμυντικής μας στήριξης και δεν εγγυάται τα σύ­νορά μας (που είναι και δικά της), και οι παραδοσιακοί σύμ­μαχοι και φίλοι μας δεν ήταν πά­ντοτε πιστοί στους όρκους και υ­ποσχέσεις τους, πιστεύουμε ότι δεν θα ήταν δύσκολο να αντιληφθούμε ότι η χώρα μας πρέπει να αναζητήσει άλλα ερείσματα. Όπως δεν θα ήταν επίσης δύσκο­λο αυτά να αναζητηθούν στους ί­διους τους Έλληνες. Εννοούμε την τεράστια δεξαμενή, την αστείρευτη βρυσομάνα των Ελλή­νων της διασποράς, που κατα­κλύζουν τα πέρατα της Γης, κυ­ριαρχώντας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότη­τας.

Είναι τεράστιο λάθος που η χώ­ρα μας δεν έχει εντάξει στη φα­ρέτρα του πολιτικού της εξοπλι­σμού το πανίσχυρο και μοναδικό όπλο: Τη δύναμη της ελληνικής ψυχής που εκφράζεται από τους Έλληνες της διασποράς, αλλά και του ελληνικού πνεύματος που δημιούργησε το δυτικό πολιτισμό.

Η χώρα μας θα μπορούσε έ­τσι να αλλάξει το ύφος της εξωτε­ρικής πολιτικής εγκαταλείποντας την μεμψίμοιρη και ηττο­παθή στάση της, και να διευρύ­νει τους ορίζοντες της πολιτικής της επιρροής απαρνούμενη τον κοντόφθαλμο και σπασμωδικό χειρισμό των εξωτερικών της προβλημάτων.

Πρέπει ίσως να κατανοήσουν κάποτε οι μανδαρίνοι της πολιτι­κής μας εξουσίας, ότι η πορεία του ελληνικού έθνους ανά τους αιώνες αποτελεί ένα μοναδικό ι­στορικό φαινόμενο.

Το ελληνικό έθνος, φορέας της ελληνικής σοφίας και πολιτι­σμού, επέζησε στους αιώνες αν και βρίσκεται στο κρίσιμο αυτό’ σταυροδρόμι όπου διασταυρώ­θηκαν και συγκρούστηκαν αμέ­τρητοι επιδρομείς, και άντεξε
επί αιώνες το βάρος τριών αυτο­κρατοριών (ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική). Οι δύο πρώτες αφο­μοιώθηκαν και υποτάχθηκαν στον ελληνικό πολιτισμό, από την τελευταία, την πλέον βάρβα­ρη, κατόρθωσε να επιζήσει ύστε­ρα από 400 χρόνια σκλαβιάς.

Όμως, το ελληνικό έθνος δεν επεβίωσε απλώς στη διαδρομή των αιώνων. Η Ελλάδα είναι αυ­τός ούτος ο δυτικός πολιτισμός. Είναι το αιώνιο φως που φώτισε το δρόμο της ανθρωπότητας προς την πνευματική της ολο­κλήρωση. Ο δυτικός πολιτισμός, οφείλει στην Ελλάδα την ύπαρξή του. Το ελληνικό πνεύμα και πο­λιτισμός, η ελληνική σκέψη και σοφία, χάραξε τη λεωφόρο πάνω στην οποία βαδίζει η ιστορία της Δύσης.

Η παγκοσμιότητα και η μεγα­λοσύνη του ελληνικού πνεύματος εκφράζεται και διατρανώνεται φυσικά και από τους Έλληνες της διασποράς, που σήμερα ζουν και μεγαλουργούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, κυριαρχώ­ντας σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης σκέψης και δραστη­ριότητας: Οικονομία, επιστήμη, πολιτική. Έλληνες επιχειρημα­τίες (ναυτιλία) ελέγχουν τη διε­θνή επιχειρηματική δράση. Έλληνες επιστήμονες μεγαλουρ­γούν στα κορυφαία πανεπιστή­μια του κόσμου (Harvard).
Έλληνες πολιτικοί είναι απαραίτητοι στα ύπατα αξιώματα ξένων κρα­τών (ΗΠΑ), αποδεικνύοντας έτσι το μεγαλείο της φυλής μας.

Επιπλέον, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι το κυρίαρχο χαρακτη­ριστικό των απανταχού της Γης Ελλήνων είναι ότι αυτοί βιώνουν την ελληνική συνείδηση περισ­σότερο Έλληνες από αυτούς του ελλαδικού χώρου.

Αυτό αποδεικνύεται με τη στά­ση τους όχι μόνον στα μεγάλα ε­θνικά μας θέματα, αλλά και στην καθημερινή τους συμπεριφορά. Συμμετέχουν αποφασιστικά στη λύση των μεγάλων εθνικών μας προβλημάτων. Διοργανώνουν και συμμετέχουν σε συλλαλητή­ρια για το θέμα της Μακεδονίας με θερμοκρασία κάτω του μηδενός. Το ελληνικό λόμπι βοηθά ε­πίσης σημαντικά στην προώθηση των θεμάτων αυτών. Οι Έλληνες αθλητές της διασποράς (οι αποκαλούμενοι από τους Ελλαδίτες «Αλβανοί», «Ρωσοπόντιοι» κ.λπ.), αγωνίζονται, θυ­σιάζονται για την ελληνι­κή σημαία(*).

Η παγκοσμιότητα του ελ­ληνικού πνεύματος και η πολυσχιδής δράση και παρουσία των Ελλήνων σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, είναι φυσικό ότι μπορεί να εξοπλίσει τη χώρα μας με τεράστια δύναμη. Όμως, η δύναμη αυτή του ελληνισμού της διασποράς και ο καταλυ­τικός ρόλος που μπορεί να παίζει στη λύση των προβλημάτων μας, αλλά και στην ενίσχυση της θέσης μας στο διεθνές πολιτικό στερέωμα, δυστυχώς δεν έχει αξιοποιηθεί μέχρι τώρα.

Δεν έχει γίνει αντιληπτό από την πολιτική μας εκπροσώπηση ότι ο ελληνισμός δεν είναι μια α­πλή γεωγραφική έκφραση που περιορίζεται στη μιζέρια της ελλαδικής επικράτειας. Αποτελεί μια παγκόσμια, πολυπληθή και παντοδύναμη οντότητα, που πε­ριλαμβάνει και ενσαρκώνει τις αιώνιες και ακατάλυτες έννοιες και σύμβολα του πολιτισμού της αρχαίας ελληνικής σοφίας και σκέψης.

Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει την τεράστια δύναμη που διαθέτει παγκόσμιός ο ελληνι­σμός της διασποράς.